|
 |
Astronomia
|
 |
|---|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
Solar Dynamic Observatory images set to Solar Oscillations. :: LINK ::
Images (from 5/20/2010 - 9/23/2010) ~ Courtesy of SDO (NASA) :: LINK ::
Oscillations ("audio" of the Sun) ~ Courtesy of SOI (Stanford) :: LINK ::
"When the morning stars sang together..." ~ Job 38 :: LINK ::
Inne zdjęcia słońca w różnych pasmach :: LINK ::
............................................
Sro Wrz 11, 2013 10:17 am
|
|
  
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2013.02.15 Meteor Czelabiński :: LINK :: przelot superbolidu o średnicy około 17 metrów i masie wynoszącej do 10 tysięcy ton, obserwowane nad południowym Uralem około godziny 9:20 lokalnego czasu (4:20 CET). Po wejściu w atmosferę Ziemi bolid rozpadł się po 32,5 sekundach lotu na wysokości około 15–25 kilometrów nad powierzchnią Ziemi nad obwodem czelabińskim. Przelot bolidu widziany był także z obwodów tiumeńskiego i swierdłowskiego oraz z przylegających regionów Kazachstanu. Powstała w wyniku przelotu i eksplozji bolidu silna fala uderzeniowa spowodowała znaczne straty (uszkodzonych zostało ponad 7500 budynków), a także obrażenia u ponad tysiąca pięciuset osób.
W tym samym dniu, 15 godzin później, w pobliżu Ziemi przeleciała planetoida 2012 DA14 o średnicy około 50 metrów, odkryta w 2012 roku; bliski przelot tej planetoidy i upadek meteorytu czelabińskiego nie były jednak ze sobą powiązane. Meteor czelabiński był największym znanym obiektem kosmicznym, który zderzył się z Ziemią od czasu katastrofy tunguskiej w 1908. Niedaleko od Czelabińska znajduje się Majak :: LINK :: jeden z największych zakładów atomowych Federacji Rosyjskiej.
2013.03.22 Nad Florydą przeleciał duży zielony meteor :: LINK ::
2013.03.22 Meteor nad wschodnim wybrzeżem Stanów Zjednoczonych. Zjawisko pojawiło się na niebie w piątek około 19.50 czasu lokalnego i choć było widoczne na wieczornym niebie tylko przez chwilę, to trwały ślad pozostawiło na portalach społecznościowych. Spadający meteor zarejestrowała m.in kamera bezpieczeństwa, zainstalowana w samochodzie mieszkańca Thurmont.
Meteor leciał z zachodu na wschód - relacjonowali naoczni świadkowie. Widzieli go mieszkańcy Wschodniego Wybrzeża od stanu Maine aż po Północną Karolinę, czyli na odcinku prawie 1,2 tys. kilometrów." :: LINK ::
Oba zjawiska nie mają nic wspólnego z okresowymi rojami meteorów, występującymi regularnie co roku :: LINK ::
Mnóstwo materiałów zniknęło z sieci - można domyślać się, że takie meteory mogły być zauważone np. przez system obrony antyrakietowej i go aktywować. Gros ludzi nagrało zjawisko i wrzuciło na YouTube nieświadomie coś upubliczniając.
2013.06.16 "Dzisiaj w nocy mieszkańcy Czelabińska (Południowy Ural) przez kilka godzin mogli obserwować anomalny blask nad miastem.
Przypominał on zorzę polarną, jednak dla tego obszaru Rosji jest to zjawisko nietypowe. Zwykle zorzę polarną można zobaczyć co najmniej 1000 kilometrów dalej na północ.
Czelabińsk skupił uwagę świata w lutym, kiedy nad miastem wybuchł meteoryt. Fala uderzeniowa spowodowała poważne zniszczenia, około 1500 osób odniosło obrażenia." :: LINK ::
_____________________________________________________________
Mam świetny pomysł na powieść SF !
Otóż w naszym układzie słonecznym pełno jest kosmicznego gruzu rozmiaru wszelkiego :
Ponieważ planety wyczyściły swoje trajektorie z owego gruzu, jego większe resztki pozostały pomiędzy nimi tworząc czasem różne formacje, ot chociażby pasy planetoid :: LINK :: takie jak pas Kuipera :: LINK :: . Najbliższy nam pas planetoid to ten znajdujący się pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza
Owe okruchy skalne krążą sobie obecnie po niekolizyjnych z Ziemią orbitach, przynajmniej na razie. Badaniem trajektorii NEO :: LINK :: zajmują się aktualnie różne grupy naukowców z Azji, Ameryki i Europy. Utworzono nawet 10 stopniową skalę Torino :: LINK :: wyrażającą prawdopodobieństwo kolizji wybranego obiektu z Ziemią.I teraz...
Jeśli znamy bardzo dokładnie jakąś trajektorię to możemy np. uderzyć w nią precyzyjnie sondą kosmiczną ( tak jak np. Europejska Agencja Kosmiczna planuje zrobić w 2022r. :: LINK :: ) korygują nieznacznie jej trajektorię na kolizyjną z Ziemią tak, by upadła na wybranym obszarze konkurencji np. z instalacją wojskową. Żaden tam atak, ot grom z jasnego nieba i dopust Boży.
............................................
Sob Wrz 14, 2013 7:58 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2013.10.16 :: LINK :: "Z dna jeziora Czebarkul został podniesiony największy na dzień dzisiejszy fragment ciała kamiennego. Nurkowie i specjaliści przypuszczają, że to właśnie jest odłamek meteorytu czelabińskiego :: LINK :: . Ciało niebieskie wybuchło nad stolicą Uralu Południowego 15 lutego 2013 roku. Przypuszczano, że główna część pozaziemskiej bolidy spadła do jeziora :: LINK :: niedaleko miasta Czebarkul. (...)
Prace w zakresie poszukiwania fragmentów meteorytu były prowadzone w pobliżu otworu, który powstał w miejscu jego upadku. Został nakreślony wyimaginowany krąg, w którego granicach odbywała się operacja. Na początku zeskanowano dno i przyrządy wskazały na obecność pewnego dużego przedmiotu. Nurkowie, którzy na zlecenie naszego ministerstwa uczestniczyli w pracach, zanurzyli się na głębokość ponad 20 metrów i tam, pod grubą warstwą mułu, został wreszcie znaleziony fragment.
Wstępna waga znaleziska wynosi ponad 572 kg, właśnie na tej cyfrze popsuła się waga. Podnoszono je za pomocą specjalnego sprzętu, z uwzględnieniem złych warunków atmosferycznych – powiedział w wywiadzie dla Głosu Rosji dyrektor generalny spółki „Aleut” Nikołaj Murzin:
Ponieważ na jeziorze były silne fale, podnieśliśmy go na tyle na ile pozwoliły nam miękkie pontony. Następnie ostrożnie umieściliśmy fragment na stalowych szynach i już na końcu przy pomocy liny wyciągnęliśmy na brzeg. Owinęliśmy go folią, aby się nie rozpadł. Bardzo nam przeszkadzał silny wiatr sztormowy. Był na granicy poziomu, pozwalającego na wykonywanie prac.
Pomimo że ekspertyza podniesionego odłamka zostanie przeprowadzona nieco później, najprawdopodobniej towłaśnie jest poszukiwany meteoryt – uważa Marina Aleksandrowa:
Na miejscu podniesienia fragmentu byli obecni także specjaliści z Uniwersytetu Czelabińskiego. Na podstawie zewnętrznych cech scharakteryzowali ten przedmiot jako meteoryt. Fragment ma ciemny kolor, ma ślady przepalenia i topnienia. Jeśli ekspertyza potwierdzi kosmiczne pochodzenie, meteoryt zostanie przekazany do Czelabińskiego Muzeum Krajoznawczego i udostępniony zwiedzającym. Będą mogli go zobaczyć wszyscy chętni.
Operacja w zakresie podnoszenia meteorytu trwała przez ponad miesiąc. W tym czasie nurkom udało się wydobyć 12 fragmentów. Największy z nich ważył około 20 kg. Jednak po przeprowadzonych badaniach za przybyszów z kosmosu naukowcy uznali jedynie cztery niewielkie odłamki. Ich wiek przekracza 4,5 mld lat."
zdj. :: LINK ::
............................................
Czw Paź 17, 2013 10:51 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2013.10.24 :: LINK :: "Astronomowie kilku amerykańskich uniwersytetów ogłosili na łamach czasopisma "Nature" odkrycie najdalszej znanej dotąd galaktyki. Zauważone przez nich światło opuściło tę galaktykę w chwili, gdy od Wielkiego Wybuchu upłynęło zaledwie około 700 milionów lat, czyli 5 procent obecnego wieku Wszechświata. Galaktykę odkryto dzięki analizie zdjęć w świetle widzialnym i podczerwieni, wykonanych przez teleskop kosmiczny Hubble'a, potwierdzonych obserwacjami teleskopu Kecka na Hawajach. (...)Ostateczną liczbę 43 wybranych galaktyk obserwowano przez dwie noce z pomocą szczególnie czułego na promieniowanie podczerwone instrumentu MOSFIRE, zainstalowanego na teleskopie Kecka. To dzięki tym pomiarom znaleziono najbardziej odległą galaktykę z8-GND-5296 :: LINK :: . (...)
Nowej rekordzistce zmierzono przesunięcie ku czerwieni, będące miarą odległości od nas, na poziomie 7,5. Poprzednia najdalsza galaktyka, znaleziona zresztą w tym samym rejonie nieba, miała przesunięcie ku czerwieni 7,2. Światło, które obserwujemy, opuściło galaktykę z8-GND-5296, gdy była ponad 13 miliardów lat świetlnych od Ziemi, ale ponieważ Wszechświat wciąż się rozszerza, dziś jest prawdopodobnie około 30 miliardów lat świetlnych od nas. (...)"
............................................
Pią Paź 25, 2013 7:35 am
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
1986.01.28 Katastrofa promu Chellenger - kod startu STS-51-L :: LINK :: :: LINK :: w dniu startu po 73 sekundach na oczach całego świata rozpadł się zespół wahadłowca na wysokości ok. 14,5 km. Zginęła cała 7 osobowa załoga, w tym pierwsza nauczycielka w kosmosie Christa McAuliffe. Była to 25. misja wahadłowca, a 10. Challengera. Ładunkiem wyniesionym w ładowni promu był satelita TDRS-B, zniszczony wraz z promem.
Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym silniku wspomagającym, które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze zbiornikiem ET. Płomienie o temperaturze 3200° C wypaliły niewielki otwór w zbiorniku ciekłego wodoru. W 72 sekundzie, po kolei, pęka dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsuwa się od ET, SRB łamie prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbija się w górną część ET i przebija zbiornik ciekłego tlenu, pęka zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiędzy orbiterem a ET pojawia się błysk ognia, zbiornik ET rozpada się, a fala uderzeniowa zaczyna niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodują zbiorniki paliwa OMS i stopnia IUS w ładownii oraz zbiorniki hydrazyny satelity TDRS. W T+73,605 odbierane są ostatnie dane telemetryczne. W T+74,60 eksplodują zbiorniki paliwa RCS z przodu orbitera, odpada kabina załogi.
Przez 25 sekund od katastrofy kabina jeszcze wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie ok. 200 G) o 16:41:58.
Rakiety SRB w tym czasie kontynuowały lot i zostały zdetonowane w T+110 przez oficera bezpieczeństwa ze względu na zagrożenie jakie stwarzały. (...)"
"Pomimo pierwotnego oświadczenia oficera dynamiki lotu, prom i zbiornik zewnętrzny nie wybuchły. Zbiornik zewnętrzny został zmiażdżony przez siły oporu aerodynamicznego – prom przechodził wtedy przez punkt maksymalnego ciśnienia dynamicznego. Gdy zbiornik zewnętrzny został zgnieciony, uwolnił znajdujące się w nim paliwo (wodór) i utleniacz (tlen), które utworzyły chmurę podobną do kuli ognistej. Jednak tak naprawdę nie doszło do zapalenia się paliwa. Wodór i tlen, składowane w warunkach kriogenicznych, utworzyły obłok gazu, który nie miał warunków do zapłonu i wybuchu w zwyczajowym znaczeniu tego słowa. Gdyby eksplozja faktycznie nastąpiła, cały prom z załogą i rakiety dodatkowe również uległyby zniszczeniu. Jednak zarówno kabina załogi jak i rakiety SRB kontynuowały lot po zniszczeniu zbiornika zewnętrznego.(...)"
"(...)Doktor Kerwin, który brał udział w misji Skylab 2, został wyznaczony do opracowania raportu o przyczynie zgonu załogi wkrótce po wypadku. Według raportu:
"Ustalenia te nie są rozstrzygające. Uderzenie przedziału załogi o powierzchnię oceanu było tak gwałtowne, że zamaskowało uszkodzenia doznane przez prom w pierwszych sekundach katastrofy. Końcowe wnioski brzmią:
* przyczyny śmierci załogi „Challenger” nie mogą zostać ustalone w sposób ostateczny
* siły działające na załogę podczas rozpadu promu najpewniej nie były wystarczające do wywołania poważnych obrażeń czy też śmierci
* załoga, prawdopodobnie, ale nie na pewno, straciła przytomność w kilka sekund po rozpadzie wahadłowca, z powodu utraty ciśnienia powietrza w kabinie."
RIP
............................................
Wto Lis 19, 2013 9:43 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2013.11.25 :: LINK :: :: LINK :: Curiosity Rover 2011 zautomatyzowane i autonomiczne laboratorium naukowo-badawcze wysłane na Marsa, w ramach programu badawczego Mars Science Laboratory (MSL). Jest sześciokołowym pojazdem (łazikiem) z zamontowanym oprzyrządowaniem badawczym, ramieniem robotycznym, systemami nawigacyjnymi i komunikacyjnymi, awioniką, oprogramowaniem i autonomicznym źródłem zasilania – radioizotopowym generatorem termoelektrycznym. (...)
Oficjalna nazwa łazika to Mars Science Laboratory - został wyniesiony przez dwustopniową rakietę Atlas V-541 dostarczoną przez firmę United Launch Alliance. Konfiguracja charakteryzuje się owiewką o średnicy 5 metrów, czterema rakietami pomocniczymi i jednym silnikiem w drugim stopniu. Dolny stopień jest napędzany dwuskładnikowym paliwem złożonym z kerozyny RP-1 (substancja palna) i ciekłego tlenu (utleniacz). Silnik drugiego stopnia jest zasilany ciekłym wodorem (paliwo) i ciekłym tlenem (utleniacz).(...)
Cele naukowe misji
Eksperymenty wykonywane na powierzchni są skupione wokół następujących celów:
- ocena możliwości występowania potencjalnych warunków do życia w przeszłości,
- badanie możliwości utrzymania się życia organicznego na Marsie,
- wykonanie pomiarów meteorologicznych,
- poszukiwanie pierwiastków biogennych,
- badanie stopnia wilgotności gleby oraz poszukiwanie wody i związków mineralnych z nią związanych,
- pomiary widma wysokoenergetycznego promieniowania naturalnego,
- badanie składu skał i gleby,
- charakterystyka możliwych cyklów hydrologicznych.
Data lądowania: 6 sierpnia 2012 (05:17:57 UTC)
Trasa jaką przebył łazik Curiosity od miejsca lądowania (Bradbury Landing) w dniu 5 sierpnia, 2012, PDT, (06 sierpnia 2012 (Universal Time i EDT ang. Eastern Daylight Time) a pozycją uzyskaną w 351 marsjańskim dniu lub Sol 351 (1 sierpnia 2013) wynosi 1 686 metrów.
Zachód słońca na Marsie
Ostatnio zmieniony przez Kabushi dnia Sob Lis 15, 2014 9:31 am, w całości zmieniany 2 razy
............................................
Wto Lis 26, 2013 10:31 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2013.11.27 Misje sond Voyager
Voyager 1 :: LINK :: bezzałogowa sonda kosmiczna NASA, wystrzelona 5 września 1977 roku z Przylądka Canaveral na Florydzie. Na początku 2013 r. sondę dzieliła od Ziemi odległość około 123 j.a. i była ona najdalszym i ciągle działającym obiektem wysłanym w przestrzeń kosmiczną przez człowieka. Sygnał wysłany przez sondę w kierunku anten Deep Space Network potrzebował ponad 17 godzin na przebycie tej drogi. We wrześniu 2013 roku oficjalnie potwierdzono, że Voyager 1, jako pierwsza sonda wykonana przez człowieka, znalazł się w przestrzeni międzygwiezdnej.
Sondy Voyager wykorzystały technikę przyspieszania w polu grawitacyjnym mijanych planet, co pozwoliło na osiągnięcie dużych prędkości bez konieczności używania paliwa. Voyager 1, wystrzelony 16 dni później niż Voyager 2, wyprzedził swoją siostrzaną jednostkę i pierwszy dotarł do dalszych planet Układu Słonecznego. Asysty grawitacyjne :: LINK :: uczyniły z niego najszybszy obiekt wysłany przez człowieka w kosmos.
Pierwotnym celem misji Voyagera 1 było zbadanie Jowisza i Saturna oraz ich księżyców. Po zakończeniu eksploracji planet, główne zadanie stanowi badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej.
Od grudnia 2004 Voyager 1 znajdował się w obszarze płaszcza Układu Słonecznego. W sierpniu 2012 roku sonda przekroczyła heliopauzę i znalazła się w przestrzeni międzygwiezdnej.
Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku. (...)"
Pale Blue Dot :: LINK :: (pl. Bladoniebieska kropka) – fotografia Ziemi wykonana przez sondę kosmiczną Voyager 1 opuszczającą Układ Słoneczny.
Zdjęcie to jest wykonane z rekordowej odległości od Ziemi około 6,4 mld km (ok. 4 mld mil, ponad 43 j.a.). Pomysłodawcą zdjęcia był astronom Carl Sagan, a jego tytułu użył w 1994 roku dla swojej książki Błękitna kropka. Człowiek i jego przyszłość w kosmosie.
Voyager 2 :: LINK :: bezzałogowa sonda kosmiczna wysłana w 1977 roku w przestrzeń kosmiczną z Przylądka Canaveral przez amerykańską agencję kosmiczną NASA. Rozpoczęcie lotu zbiegło się w czasie z bardzo korzystnym położeniem planet, które umożliwiło odwiedzenie wszystkich gazowych olbrzymów: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna przez jeden próbnik. Z początku zadaniem misji było dokładne zbadanie Jowisza oraz Saturna, jednak sonda sprawowała się na tyle dobrze, że przeprogramowano ją, aby przeprowadziła badania również pozostałych planet zewnętrznych. Voyager 2 przesłał obrazy wszystkich czterech planet, ich księżyców i pierścieni. Do dnia dzisiejszego jest jedyną sondą, która dotarła do Urana i Neptuna.
Od września 2007 r. sonda znajduje się w obszarze płaszcza Układu Słonecznego. Jej zadaniem jest badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych przestrzeni międzygwiezdnej. Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku. (...) Sonda Voyager 2 ma konstrukcję identyczną jak sonda Voyager 1.
Na pokładzie każdej z sond Voyager zostało zainstalowanych 10 instrumentów naukowych. Instrumenty te, oraz system telekomunikacyjny sond, posłużyły do przeprowadzenia 11 eksperymentów, których opis znajduje się w artykule o sondzie Voyager 1. :: LINK ::
Z powodu stopniowego zmniejszania się ilości wytwarzanej energii elektrycznej, po zakończeniu fazy badania planet, kolejno wyłączane są niektóre instrumenty naukowe sondy. (...)
Większość spośród nadal działających instrumentów funkcjonuje prawidłowo. (...)
Na obu sondach znajduje się tzw. Golden Record :: LINK :: to pozłacane dyski, które zawierają dźwięki i obrazy mające ukazać różnorodność życia i kultur na Ziemi. Przeznaczone są dla pozaziemskich cywilizacji lub ludzi z przyszłości, którzy zdołaliby je odnaleźć. Pomysłodawcami dwugodzinnego nagrania byli Frank Drake i Carl Sagan. Nie są to jedyne sondy z tego typu wiadomością Poprzedzające Voyagery sondy Pioneer 10 i Pioneer 11 również posiadają płytki z informacjami o Ziemi i jej mieszkańcach.
Odwrotna strona płyty z nadrukowanymi symbolami:
............................................
Czw Lis 28, 2013 12:26 am
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.02.04 :: LINK :: "W połowie stycznia naukowcy z NASA nadzorujący pracę marsjańskiego łazika Opportunity donieśli o niezwykłym kamieniu, który pojawił się przed obiektywami pojazdu. Raczej nie przypuszczali wtedy, że agencja zostanie za to pozwana.
Kamień, który swoimi rozmiarami przypomina pączka, został zauważony przez naukowców z NASA JPL na zdjęciach wykonanych przez łazik 3540 dnia misji. Problem w tym, że kiedy dwanaście marsjańskich dni wcześniej łazik fotografował to samo miejsce, nie było tam jeszcze kamienia nazwanego przez nich później Pinnacle Island. Choć brzmi to dość sensacyjnie, najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest jednak to, że Pinnacle Island to po prostu odprysk skały przesunięty przez koła Opportunity. Ale nie wszystkim wystarczają takie wyjaśnienia.
Neuropsycholog Rhawn Joseph, uważający się za astrobiologa ekscentrycznych książek na temat pochodzenia ziemskiego życia, twierdzi, że Pinnacle Island jest czymś więcej niż tylko kamieniem. A ponieważ NASA nie udowodniła że jest inaczej, złożył w kalifornijskim sądzie pozew przeciwko agencji.(...)"
Albo ktoś z konkurencyjnej ekipy technicznej złośliwie podrzucił 
............................................
Wto Lut 04, 2014 9:09 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.04.19 W Murmańsku spadł meteoryt
tylko czekać aż jakiś spadnie w USA...
Ostatnio zmieniony przez Kabushi dnia Sob Lis 22, 2014 1:18 pm, w całości zmieniany 1 raz
............................................
Sob Kwi 19, 2014 11:46 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.07.12 :: LINK :: Superksiężyc - potoczna i astrologiczna nazwa Księżyca w pełni, znajdującego w syzygijnym :: LINK :: perygeum :: LINK :: swojej orbity okołoziemskiej. Według danych NASA w tym położeniu Księżyc dla obserwatorów jest do 14% większy i do 30% jaśniejszy niż w apogeum. Opinie o możliwości wywoływania przez Księżyc w tym położeniu szczególnie niszczycielskich zjawisk, jak fale oceaniczne, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, nie mają potwierdzenia w badaniach zjawisk przyrody.
Nazwa „Superksiężyc” została wprowadzona w 1979 r. przez astrologa Richarda Nolle na określenie momentu, gdy Słońce, Księżyc i Ziemia znajdują się względem siebie w linii prostej, a Księżyc dodatkowo jest w swoim perygeum. Położenie takie występuje średnio raz na rok."
"W ten weekend można będzie obserwować tak zwany superksiężyc – pierwszy z trzech w tym roku.
Superksiężyc jest zjawiskiem astronomicznym, podczas którego pełnia Księżyca pokrywa się z momentem maksymalnego zbliżenia się Księżyca i Ziemi, w wyniku czego nasz satelita wydaje się być znacznie większy i jaśniejszy niż zwykle.
Superksiężyc będzie wyjątkowo dobrze widoczny w sobotę 12 lipca. Najlepiej oglądać satelitę Ziemi, kiedy znajduje się on w pobliżu horyzontu. Nisko wiszący Księżyc wygląda na nienaturalnie duży na tle drzew, budynków i innych obiektów.
Dwa kolejne superksiężyce będzie można oglądać w tym roku w sierpniu i wrześniu, przy czym 10 sierpnia Księżyc znajdzie się w maksymalnie bliskiej odległości od Ziemi." :: LINK ::
_____________________________________________________________
Ile kosztuje ISS :: LINK :: International Space Station ? :: LINK ::
Koszt stacji ISS - 100 000 000 000,00$
Koszt startu wahadłowca - 450 000 000,00$
Koszt wyniesieni 1,0kg na orbitę - 10 000,00$
............................................
Nie Lip 13, 2014 5:48 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.11.14 Misja sondy Rosetta :: LINK ::
"Rosetta to sonda kosmiczna Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA :: LINK :: ) której zadaniem było wejście na orbitę wokół jądra komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko :: LINK :: i osadzenie na jego powierzchni lądownika. Sonda wykonuje badania in situ materii kometarnej oraz obserwacje zmian aktywności komety podczas zbliżania się jej do peryhelium.
Sonda Rosetta z lądownikiem Philae spaceflightnow.com :: LINK ::
mozaika zdjęć komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko
Celem misji jest przeprowadzenie badań mających pomóc w poznaniu pochodzenia komet, powiązań między materią kometarną i materią międzygwiazdową oraz ich znaczenia dla powstania Układu Słonecznego.
Celem misji pierwotnie miała być kometa 46P/Wirtanen :: LINK :: , jednak problemy z rakietą nośną spowodowały opóźnienie daty startu sondy o ponad rok i zmusiły do zmiany wybranego celu.
W trakcie rozpoczętej w 2004 roku misji, sonda Rosetta wykonała obserwacje dwóch mijanych w bliskiej odległości planetoid, (2867) Šteins :: LINK :: (w 2008 r.) i (21) Lutetia :: LINK :: (w 2010 r.) oraz dokonała przelotu obok Marsa i trzykrotnych przelotów obok Ziemi, w celu wykonania manewrów asysty grawitacyjnej. Rosetta weszła na orbitę wokół jądra komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko w sierpniu 2014 roku. Z pokładu sondy został uwolniony lądownik Philae :: LINK :: , który po raz pierwszy w historii wylądował na powierzchni komety.
Lądownik Philae spaceflightnow.com :: LINK ::
Całkowity koszt misji Rosetta wynosi 1,4 miliarda euro. W sumie tej zawarty jest koszt budowy sondy, jej instrumentów naukowych i lądownika, rakiety nośnej i startu oraz koszty operacyjne podczas całej misji."
............................................
Sob Lis 15, 2014 9:56 am
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.12.05 :: LINK :: "Rakieta Delta 4 Heavy, :: LINK :: (Zbudowana głównie na potrzeby armii Stanów Zjednoczonych, wynosi również ładunki komercyjne - wiki) największa, jaką dysponują obecnie Stany Zjednoczone, wyniosła Oriona na wysokość 5800 km nad Ziemię. To największa odległość, na jaką statek kosmiczny zaprojektowany do lotów załogowych oddalił się od naszej planety od czasu Apollo 17 - ostatniej misji księżycowej NASA przed 42 laty.
Po dwukrotnym okrążeniu Ziemi Orion zgodnie z planem wszedł z powrotem w atmosferę ziemską z prędkością ok. 32 tys. km/h. Jego osłona termiczna rozgrzała się do temperatury 2200 stopni Celsjusza. Sprawdzenie skuteczności tej osłony termicznej jest niezbędne, zanim możliwy będzie lot załogowy. Orion został na potrzeby próbnego lotu wyposażony w 1,2 tys. czujników mierzących temperaturę, wibracje, poziom promieniowania i mnóstwo innych parametrów.
NASA wydała ponad 9 miliardów dolarów na opracowanie Oriona. Kapsułę zbudował Lockheed Martin. Jest w niej miejsce dla czterech astronautów udających się na dalekie misje kosmiczne bądź dla sześciu w przypadku misji mających trwać do trzech tygodni.
Drugi próbny lot Oriona, również jeszcze bez załogi, ma się odbyć za cztery lata. Podczas trzeciej misji, zapewne w 2021 roku, Orion z dwoma astronautami na pokładzie ma polecieć dookoła Księżyca. Lot załogowy na Marsa jest planowany na lata 30. XXI wieku. Z myślą o locie na Marsa budowana jest także nowa, potężna rakieta, która ma być gotowa do startu w roku 2017 lub 2018.
Stożkowatego kształtu statek przypomina nieco księżycowe pojazdy Apollo z lat 60 I 70., ale jest większy (waży 21 ton) i znacznie nowocześniejszy. Ponieważ chodzi o lot testowy, na pokładzie nie ma ludzi.
Z myślą o locie na Marsa budowana jest także nowa, potężna rakieta, która ma być gotowa do startu w roku 2017 lub 2018.
Najważniejszy cel obecnej misji to przetestowanie osłony termicznej oraz spadochronów podczas wejścia w ziemską atmosferę z prędkością ponad 30 tysięcy kilometrów na godzinę."
............................................
Pią Gru 05, 2014 10:40 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2014.12.07 :: LINK :: "NASA wyprowadziła ze stanu uśpienia stację New Horizons, która ma przeprowadzić badania Plutona. Naukowcy oczekują, że wystrzelony w 2006 roku aparat zacznie przekazywać na Ziemię informacje o Plutonie i innych obiektach kosmicznych. Naukowcy liczą na nowe dane o pochodzeniu i ewolucji Układu Słonecznego.'
New Horizons :: LINK :: "sonda kosmiczna zbudowana przez amerykańską agencję kosmiczną NASA w ramach programu New Frontiers (Nowe Granice) :: LINK :: . Celem jej jest zbadanie Plutona (planety karłowatej na krańcach Układu Słonecznego), jego księżyca Charona :: LINK :: oraz co najmniej jednego innego obiektu pasa Kuipera :: LINK :: . Sonda nie zostanie wprowadzona na orbitę planety karłowatej, lecz przeleci obok niej w bezpiecznej odległości. Misja będzie miała za zadanie sporządzić dokładne mapy Plutona i jego księżyca Charona, określić skład ich powierzchni oraz zbadać atmosferę Plutona. W związku z odkryciem czterech małych księżyców zewnętrznych (Nixa :: LINK :: , Hydry :: LINK :: , Kerberosa :: LINK :: i Styxa :: LINK :: ), do celów misji zostaną dodane zadania związane z badaniem tych obiektów.
Kadłub sondy wykonany jest z aluminium i ma kształt graniastosłupa trójkątnego o długości 2,11 m, maksymalnej szerokości 2,74 m i wysokości 0,68 m. Do boku kadłuba przymocowany jest generator radioizotopowy (RTG) zawierający 11 kg ditlenku plutonu 238. Na początku misji generator dostarczał energii o mocy około 240 W i napięciu 30 V. Podczas przelotu koło Jowisza dostarczana moc wynosiła 234 W, a podczas przelotu koło Plutona spadnie do około 200 W. Łączność z sondą zapewniają: antena główna o średnicy 2,1 m, mniejsza antena o średnicy 0,3 m oraz dwie anteny pomocnicze, które używane były tylko do odległości 5 AU od Ziemi. Prędkość przesyłania danych na Ziemię z okolic Plutona będzie wynosić od 600 do 1200 bitów na sekundę. Sonda wyposażona jest w zestaw 4 silników o ciągu 4,4 N i 12 silników o ciągu 0,8 N. Służą one do wykonywania korekt kursu i do kontroli położenia sondy. Materiał pędny dla silników stanowi hydrazyna. Sonda przez większą część lotu jest stabilizowana obrotowo, natomiast podczas przelotów obok planet używana jest stabilizacja trójosiowa. Całkowita wysokość sondy od podstawy kadłuba do szczytu zestawu anten wynosi 2,2 m. Całkowita masa startowa wynosiła 478 kg, w tym 77 kg hydrazyny i 30 kg masy aparatury naukowej.(...)"
............................................
Nie Gru 07, 2014 2:36 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2011.07.21 lądowaniem wahadłowca Atlantis w misji STS-135 zakończył się program STS (Space Transportation System – System Transportu Kosmicznego) – projekt załogowych lotów kosmicznych realizowany przez NASA odbywanych za pomocą wahadłowców kosmicznych (ang. Space Shuttles) rozpoczęty lotem promu Columbia 12 kwietnia 1981 roku.
(...) Obecnie dostarczaniem aparatury naukowej do ISS zajmą się statki: rosyjski PROGRESS :: LINK :: , europejski ATV :: LINK :: , japoński HTV :: LINK :: , jak również projektowane pojazdy programu COTS (Commercial Orbital Transportation Services) :: LINK :: , którego częścią jest SpaceX :: LINK :: i Orbital Sciences Corporation :: LINK :: z programem rakiet Antares :: LINK :: transportujących bezzałogowy statki zaopatrzenia Cygnus :: LINK :: . Elementy badań oraz załogę stacji wymienia rosyjski Sojuz (który może przewieźć maksymalnie 3 osoby). Przewidywaną alternatywą dla Sojuzów miał być projektowany przez NASA statek CEV Orion. Po przeprowadzeniu przez administrację prezydenta Obamy rewizji polityki podboju kosmosu, projekt ten w pierwotnej formie został skasowany (pod nazwą Multi-Purpose Crew Vehicle rozwijany jest jednak jako statek zdolny do załogowych lotów poza orbitę okołoziemską.
Obecnie USA posiada co najmniej 5 rodzin rakiet do wynoszenia ładunków na orbitę:
Falcon :: LINK :: w zależności od wersji udźwig od 0,5 do 13t. W 2014 planowany strat Falcon Heavy o udźwwigu 53t.
Rodzina Delta :: LINK :: podstawowa, ciągle rozwijana rakieta amerykańska. Obecnie są w użyciu modele II i IV o zdolności wynoszenia od 10 - 26t w zależności od docelowej orbity
Antares :: LINK :: może wynieść do 5t na niską orbitę okołoziemską
Rodzina Atlas :: LINK :: pierwotnie pociski balistyczne ICBM
Minotaur :: LINK :: przeprojektowany pocisk balistyczny do wynoszenia na orbitę małych satelitów
* * *
2014.10.29 :: LINK :: "W USA rozpoczyna się śledztwo w sprawie rakiety Antares, która eksplodowała tuż po starcie z bazy Wallopsa w stanie Wirginia. W wyniku wybuchu rozpadł się prywatny statek Cygnus, który miał lecieć na Międzynarodową Stację Kosmiczną.
Statek był bezzałogowy i nikomu nic się nie stało. NASA zapewnia też w specjalnym oświadczeniu, że załoga Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jest bezpieczna. Cygnus miał zawieźć między innymi zapasy i sprzęt naukowy dla orbitujących astronautów. Za lot opowiadała firma Orbital Sciences. Jej wiceprezes Frank Culbertson powiedział, że natychmiast rozpocznie się śledztwo. Pomogą w nim informacje telemetryczne czy zapis wideo.
- Już sprawdzamy dane, żeby ustalić co się stało - podkreślił Culbertson. Była to trzecia transportowa misja prywatnej firmy Orbital Sciences i jej statku Cygnus. Dwie poprzednie zakończyły się sukcesem. NASA, która ma kontrakt z tą firmą wyraziła rozczarowanie porażką, ale zapewniła, że kolejna misja dojdzie do skutku, gdy tylko eksperci stwierdzą, co było przyczyną eksplozji.
W zeszłą sobotę na Ziemię powrócił należący do innej amerykańskiej prywatnej firmy, SpaceX, bezzałogowy statek transportowy Dragon, który dostarczył na ISS blisko 1,5 tony zaopatrzenia m.in. sprzęt i materiały do eksperymentów naukowych.(...)"
............................................
Nie Gru 14, 2014 8:51 pm
|
|
|
Kabushi
Szarru-kin
::: 6193 :::
STEAM_0:0:11060447
wiek: 40
|
2015.02.24 Misja sondy Rosetta Post Scriptum
Co prawda najbardziej spektakularna część misji sondy Rosseta, czyli zaparkowanie lądownikiem Philae na powierzchni jądra komety 67P/Czuriumow-Gierasimienko jest już za nami, niemniej sama misja ciągle trwa.
"Obserwacje prowadzone przez sondę Rosetta pokazują szereg niezwykłych właściwości powierzchni komety, które – wraz z licznymi procesami wpływającymi na aktywność – tworzą złożony obraz jej ewolucji.
(...) Zmierzono już wiele podstawowych cech charakterystycznego kształtu dwuczęściowej komety: mniejsza bryła mierzy 2,6 × 2,3 × 1,8 km, a większa 4,1 × 3,3 × 1,8 km. Całkowita objętość komety wynosi 21,4 km3, zaś pomiary przyrządu Radio Science Instrument wykazały masę 10 miliardów ton oraz gęstość 470 kg/m3.
Zakładając, iż w ogólnym składzie dominują przede wszystkim lód oraz pył o gęstości 1500–2000 kg/m3, naukowcy wskazują na bardzo wysoką porowatość komety (70–80%) przy wnętrzu zbudowanym przede wszystkim z luźnych skupisk lodu i pyłu z drobnymi pustymi przestrzeniami.
Do tej pory zespół kamery badawczej OSIRIS zebrał pomiary około 70% powierzchni komety. Pozostały obszar znajduje się na południowym płacie, który nie został jeszcze w pełni oświetlony od czasu przybycia Rosetty.
Naukowcy zidentyfikowali już 19 obszarów oddzielonych wyraźnymi granicami i – zgodnie z motywem misji Rosetta – nazwali je na cześć bóstw starożytnego Egiptu oraz pogrupowali według dominującej rzeźby terenu.
Wyznaczono pięć podstawowych – lecz różnych – kategorii rzeźb terenu: powierzchnię pokrytą pyłem, kruchą powierzchnię ze szczelinami oraz kolistymi strukturami, rozległe zagłębienia, gładkie obszary oraz odsłonięte jednolite powierzchnie przypominające skałę.
Większa część północnego płatu pokryta jest pyłem. W trakcie ogrzewania komety lód zamienia się tu w ulatujący gaz, który tworzy atmosferę albo komę. Przy okazji powoli podnosi się pył, ale cząsteczki poruszające się niewystarczająco szybko, by pokonać niską grawitację komety, ponownie opadają na powierzchnię.
Zidentyfikowano również kilka źródeł oddzielnych dżetów :: LINK :: . Mimo iż znaczna część aktywności zachodzi na gładkim obszarze „szyi”, dostrzeżono także dżety wychodzące ze szczelin.
Gazy uchodzące z komety odgrywają ważną rolę w przemieszczaniu pyłu po powierzchni komety, tworząc struktury takie jak wydmy oraz „ogony” za większymi głazami, które działają jak przeszkody w przepływie gazów." :: LINK ::
Regiony wyróżnione na powierzchni komety 67P dzięki obserwacjom sondy Rosetta / Credit: ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA
Więcej: :: LINK ::
Polski reżyser Tomasz Bagiński ("Katedra") zrobił słaby film popularyzujący wiedzę o misji Rosetta, na zlecenie ESA:
Wracając do lądownika Philae: "Nie wszystko zostało jednak zrealizowane zgodnie z planem, silnik zasilany azotem nie odpalił się, a harpuny, którymi lądownik miał się przytwierdzić do powierzchni, nie zadziałały. Lądownik Philae dwukrotnie odbił się od komety i dopiero wtedy osiadł na jej powierzchni, w miejscu dość znacznie oddalonym od planowanego i o wiele słabiej nasłonecznionym. Analiza zdjęć wykonanych przez Philae wskazuje, że leży on na boku i tylko dwie z trzech jego nóg dotykają powierzchni. Wraz z obrotem komety dookoła osi komunikacja pomiędzy Philae a Rosettą ustała. Był to jednak normalny proces i po obróceniu się komety sondy ponownie nawiązały łączność, a lądownik przesłał zebrane do tej pory dane naukowe. Philae znajduje się w miejscu znacznie bardziej zaciemnionym niż planowane, co oznacza, że baterie słoneczne mają znacznie mniej czasu na ładowanie akumulatorów. Obecna orientacja lądownika powoduje, że naukowcy są ostrożni w uruchamianiu eksperymentów, które mogłyby spowodować ponowne odbicie się Philae od powierzchni komety. Dotyczy to między innymi eksperymentu MUPUS. ESA próbuje znaleźć przyczynę niezadziałania harpunów. Philae przestał wysyłać sygnały i przeszedł w stan czuwania. Przedtem lądownik przesłał kilka zdjęć. Naukowcy mają nadzieję, że wraz z upływem czasu i zbliżaniem się do Słońca, do Philae zacznie dopływać więcej światła słonecznego. Obecnie na lądownik promienie słoneczne padają tylko przez półtorej godziny w ciągu dwunastogodzinnego dnia komety. Niezależnie od tego, co się z nim stanie, orbiter sondy nadal będzie prowadził obserwacje i badania komety z niewielkiej odległości." :: LINK ::
No ale ja będę się nadal upierał, że przy okazji badań astronomicznych prowadzone są w tajemnicy prace nad wykorzystaniem ciał niebieskich jako broni.
Gdyby lądownik Philae zakotwiczył się prawidłowo na jakimś innym, mniejszym obiekcie to uruchamiając jego silniki można by korygować lot tego obiektu. O sile takiej broni niech świadczy upadek zaledwie 17 metrowego superbolidu o masie 10 tysięcy ton w okolicach Czelabińska 15 lutego 2013r. :: LINK ::
............................................
Sro Lut 25, 2015 12:44 am
|
|
|
| |
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
|
|
